-
1 zupfen
zúpfen sw.V. hb tr.V./itr.V. 1. дърпам, дръпвам, тегля; 2. скубя (плевели); jmdn. am Ärmel zupfen дръпвам някого за ръкава; die Gitarre zupfen свиря, дрънкам на китара; sich (Dat) mit der Pinzette die Augenbrauen zupfen скубя си веждите с пинсета; sich nervös am Bart zupfen подръпвам си нервно брадата, скубя си нервно брадата.* * *tr дърпам, скубя.
См. также в других словарях:
zupfen — zụp·fen; zupfte, hat gezupft; [Vt] 1 (sich (Dat)) etwas (aus etwas) zupfen mehrmals leicht an etwas ziehen, um es von irgendwo zu entfernen <Unkraut zupfen>: einen Faden aus der Jacke zupfen; sich mit der Pinzette die Augenbrauen zupfen;… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
zupfen — rupfen; jäten; rupfen * * * zup|fen [ ts̮ʊpf̮n̩], zupfte, gezupft: 1. <tr.; hat: vorsichtig und mit einem leichten Ruck an etwas ziehen: das Kind zupfte die Mutter ständig am Ärmel; <auch itr.> er zupfte nervös an seinem Bart. Syn.: ↑… … Universal-Lexikon